Πάνω από 200 Αμπελοκηπιώτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Α΄ Συλλόγου Αθηνών Π.Ε., της Β΄ ΕΛΜΕ, των
φορέων και συλλογικοτήτων Αμπελοκήπων και συμμετείχαν στη συγκέντρωση και πορεία στην πλ. Πανόρμου, το Σάββατο 7 Απρίλη, στις 11 π.μ.
Η πορεία, διέσχισε την Πανόρμου και τις γύρω γειτονιές με συνθήματα όπως “δικό τους το χρέος δικές μας οι θυσίες – δεν είναι αυτοκτονίες είναι δολοφονίες”, “ένας στο χώμα – όλοι στον αγώνα” και κατέληξε στην πλ. Αγ. Δημητρίου. 
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή, όταν η πορεία έφτασε κάτω από το σπίτι του μπαρμπα – Δημήτρη και οι διαδηλωτές κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του.
Ο μπαρμπα – Δημήτρης, αγαπητός γείτονας και συναγωνιστής, ήταν πάντα παρών στους αγώνες. Είχαμε την τιμή να συμπορευτούμε μαζί του σε διαδηλώσεις και συνελεύσεις.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο, στη διαδήλωση της 15ης Οκτώβρη 2011 με αφορμή άλλη αυτοκτονία συμπολίτη μας και τα φαινόμενα φτώχειας των μαθητών μας, το μπαρμπα – Δημήτρη να διαδηλώνει κρατώντας μια πορτοκαλί σημαία των σωματείων με το σύνθημα “Δεν χρωστάμε – δεν πουλάμε – δεν πληρώνουμε” (στο 0.19 και στο 0.57 του βίντεο)
Μετά την πορεία στους Αμπελόκηπους, αρκετοί διαδηλωτές συμμετείχαν στην κηδεία και στη διαδήλωση που ακολούθησε στο Σύνταγμα
Η πορεία έφτασε από το Α΄ Νεκροταφείο στο Σύνταγμα.
Η επιστολή της κόρης του αυτόχειρα:
Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ΄΄ τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. ..
Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου
΄΄ To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία..μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄.
Έμμυ Χριστούλα
