Το ΔΣ του Α΄ Συλλόγου Αθηνών Π.Ε. εκφράζει τη στήριξή του στον αγώνα των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων, μελισσοκόμων και αλιέων γιατί είναι δίκαιος. Είναι αγώνας για την επιβίωσή τους, για να μην πεταχτούν έξω από τα χωράφια τους και την παραγωγή τους. Είναι αγώνας ενάντια στις συνέπειες από την πολιτική της ΚΑΠ της Ε.Ε., που όλα αυτά τα χρόνια οδήγησε στην συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερα χέρια. Ταυτόχρονα είχε ως αποτέλεσμα το 20% των μεγάλων αγροτών να εισπράττουν το 80% των επιδοτήσεων.
Είναι αγώνας ενάντια στα μέτρα του τρίτου μνημονίου τα οποία τους οδηγούν στο ξεκλήρισμα σε όφελος των μεγαλοαγροτών αλλά και των μεγαλοεπιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, επιβάλλοντας αβάσταχτη φορολογία στο εισόδημα και στην ασφάλιση. Τέτοια μέτρα είναι η αύξηση της φορολόγησης του εισοδήματος στο 26% από 13% που είναι σήμερα με προκαταβολή φόρου στο 100% για την επόμενη χρονιά. Η αύξηση του συντελεστή σύνταξης στο 27,5% επί του εισοδήματος.
Ταυτόχρονα η πολιτική της συγκυβέρνησης έχει επιφέρει αύξηση στο κόστος παραγωγής μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ στο 23% από 13% στα αγροτικά μέσα και εφόδια. Αύξηση που μεταβιβάζεται από τους μεγαλέμπορους, στους λαϊκούς καταναλωτές της πόλης οδηγώντας στη συρρίκνωση του περιορισμένου εισοδήματός τους.
Με τα νέα μέτρα του τρίτου μνημονίου, τα χρήματα που η κυβέρνηση ζητάει να πληρώνει κάθε χρόνο, μετά το 2019, ένα μικρό αγροτικό νοικοκυριό στην Εφορία για τους φόρους, και τον ΟΓΑ για την ασφάλισή του, φτάνουν στο 83% του συνολικού ετήσιου καθαρού εισοδήματος. Είναι σίγουρο πως κανένας αγρότης δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτές τις υποχρεώσεις. Σήμερα το 50% των αγροτών αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ασφαλιστικές του εισφορές. Δηλαδή παραμένουν ανασφάλιστοι. Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συμβεί με τα νέα μέτρα.
Και βέβαια, δεν ξεχνάμε ότι σημαντικό πρόβλημα σήμερα είναι το αγροτικό εισόδημα πάνω στο οποίο τα ποσοστά φορολόγησης και ασφαλιστικών εισφορών επιβάλλονται, είναι η φτώχεια μεγάλου μέρους των αγροτών, οι τιμές, οι έμποροι. Είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) που υλοποιούν εδώ και δεκαετίες η ΕΕ και όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, πολιτική ξεκληρίσματος του αγροτικού κόσμου και συγκέντρωσης της αγροτικής-κτηνοτροφικής παραγωγής σε μεγάλους ιδιοκτήτες/κεφαλαιούχους: οι αγρότες έχουν μείνει οι μισοί από τότε που μπήκαμε στην Ε.Ε., για αυτό και τόση παραγωγική αγροτική γη έχει εγκαταλειφθεί. Και για αυτό επίσης όσοι μείνανε εξαρτώνται από τις επιδοτήσεις, αφού το μισό περίπου εισόδημα τους προέρχεται από αυτές. Για να το πούμε με άλλα λόγια, οι αγρότες σήμερα είναι οι εργαζόμενοι υπάλληλοι ενός άδικου εκμεταλλευτικού οικονομικού συστήματος που απομυζά την εργασία τους και τους επιστρέφει, μέσω των τιμών ή μέσω των επιδοτήσεων, ένα μόνο ποσοστό της αξίας που παράγουν. Ο πλούτος που παράγουν οι αγρότες καταληστεύεται όχι μόνο από τους φόρους και τις εισφορές, αλλά από τα κέρδη των βιομηχανιών που προμηθεύουν τη γεωργία, τα κέρδη των εμπόρων, τα δάνεια των τραπεζών. Για να διατηρούνται τα τρόφιμα σε μία τιμή που να μπορεί να επιβιώνει η κοινωνία, από όλους αυτούς τους παράγοντες που διαμορφώνουν τις τιμές τους, αυτό που συμπιέζεται, είναι η αμοιβή των ίδιων των παραγωγών.
Σε αυτήν λοιπόν τη συνθήκη, κάθε αύξηση των φόρων και των εισφορών των αγροτών, ή κάθε μείωση των τιμών και των επιδοτήσεων, απλά κλέβει ένα ακόμα μέρος της παραγωγής των φτωχών αγροτών για να το δώσει αλλού. Και αυτό το «αλλού» -για να μην το ξεχνάμε- προφανώς και δεν είναι η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία ή οι άλλοι φτωχοί εργαζόμενοι: είναι η εξυπηρέτηση του χρέους, η διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών και η διατήρηση της χαμηλής φορολογίας για το κεφάλαιο –για αυτά υπογράφτηκαν τα τρία Μνημόνια.
Οι χαμηλόμισθοι του δημόσιου τομέα, η εργατική τάξη που βιώνει την εργασιακή κόλαση του ιδιωτικού τομέα, οι εργάτες γης, οι φτωχοί αγρότες και κτηνοτρόφοι, οι χαμηλόμισθοι συνταξιούχοι και οι άνεργοι, οι φτωχοί και χαμηλοεισοδηματίες ελεύθεροι επαγγελματίες, οι νέοι επιστήμονες που εργάζονται με μπλοκάκι και ζουν στη φτώχεια, έχουμε καθήκον σήμερα, να αγωνιστούμε για τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα, να οργανώσουμε τον αγώνα, να πρωταγωνιστήσουμε σε ένα μεγάλο λαϊκό ξεσηκωμό με πρώτο σταθμό το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που οδηγεί σε μείωση των συντάξεων που θα πάρουμε όλοι, αγρότες, εργάτες ή επαγγελματίες, όταν και αν φτάσουμε τα 67. Σήμερα απαιτείται η συγκρότηση από τις παραπάνω κοινωνικές τάξεις, δηλαδή από τη μεγάλη λαϊκή εργαζόμενη πλειοψηφία, ενός ευρύτατου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ρήξης και σύγκρουσης με κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ, με στόχο την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και των πολιτικών του διαχειριστών και την ηγεμονία και επιβολή πολιτικών που θα εξυπηρετούν τα λαϊκά, εργατικά συμφέροντα.
Η νίκη των αγροτών θα είναι μία νίκη ενάντια στο μνημόνιο και την κυβέρνηση που το υπηρετεί, ενάντια τελικά στη σταθεροποίηση του μνημονιακού καθεστώτος. Και για αυτό θα είναι μία νίκη για όλη την κοινωνία, για όλη την εργατική τάξη.
Στεκόμαστε λοιπόν ολόψυχα στο πλευρό τους.
