του Χρήστου Κυργιάκη
Για μία ακόμη φορά η ηγεσία του υπουργείου παιδείας κατάφερε, με τις αποφάσεις του, να προκαλέσει σύγχυση στην εκπαιδευτική κοινότητα και να δημιουργήσει ερωτηματικά σχετικά με τις προθέσεις της, που προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα εντείνοντας ακόμη περισσότερο το κλίμα καχυποψίας αλλά και ανασφάλειας που επικρατεί στο χώρο της εκπαίδευσης.
Η υποχρεωτική τριετία των νεοδιόριστων στον τόπο του πρώτου διορισμού είχε ανακηρυχθεί από το υπουργείο ως το μέτρο που θα έλυνε μια σειρά από προβλήματα όπως αυτό της έλλειψης εκπαιδευτικών στις παραμεθόριες περιοχές και της αδυναμίας συναισθηματικής σύνδεσης των εκπαιδευτικών με τους μαθητές λόγω του μικρού(;) χρόνου παραμονής τους στα σχολεία της περιοχής του πρώτου διορισμού τους. Το μέτρο προικίστηκε με το απαραίτητο «παιδαγωγικό» ένδυμα της συναισθηματικής σύνδεσης το οποίο όμως δεν φόρεσε ποτέ για τον απλούστατο λόγο ότι σπάνια κάποιος εκπαιδευτικός έμενε στο ίδιο σχολείο ώστε να έχει τους ίδιους μαθητές και για δεύτερη χρονιά, ειδικά την τελευταία διετία που μπορεί να άλλαζε όχι μόνο σχολείο αλλά και νομό.
Αν προσθέσουμε στα παραπάνω την κατακόρυφη πτώση των μισθών των εκπαιδευτικών, καθίσταται αδύνατη, για έναν νεοδιόριστο η συντήρηση δύο σπιτιών, ειδικά στην περίοδο κρίσης που διανύουμε. Και βέβαια πέρα από τους οικονομικούς, μπορεί να υπάρχουν και σοβαροί οικογενειακοί λόγοι που κάνουν αδύνατη την υποχρεωτική τριετή παραμονή ενός εκπαιδευτικού μακριά από τον τόπο κατοικίας του.
Αντί το υπουργείο να προχωρήσει στην πλήρη κατάργηση του μέτρου έρχεται να μετατρέψει την υποχρεωτική τριετία σε υποχρεωτική διετία. Ταυτόχρονα, πριμοδοτεί την παραμονή για τρίτο και τέταρτο χρόνο στον τόπο του πρώτου διορισμού, με διπλασιασμό των μορίων κάτι το οποίο δημιουργεί εύλογες διαμαρτυρίες για όσους διορίστηκαν πριν τη θέσπιση του παραπάνω μέτρου αφού οι ίδιοι δεν τυγχάνουν του διπλασιασμού των μορίων. Βέβαια εκείνοι είχαν το δικαίωμα της αίτησης για μετάθεση όμως και πάλι, τις περισσότερες φορές αυτό ήταν χωρίς αντίκρισμα αφού οι μεταθέσεις τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί. Επίσης, υπάρχει μια αντικειμενική πριμοδότηση με μόρια για όσους διορίζονται μεν για πρώτη φορά αλλά στον τόπο κατοικίας τους, σε σχέση με τους υπόλοιπους, αφού τα μόρια αυτά δεν θα τα χρειαστούν για μετάθεση και βέβαια οι ίδιοι δεν βρίσκονται μακριά από τις εστίες τους.
Μία λύση θα ήταν, ενδεχομένως, η κατάργηση και της υποχρεωτικής διετίας και η επαναφορά στο παλιό καθεστώς με την προσθήκη της οικονομικής ενίσχυσης, με τη μορφή επιδόματος κατοικίας, για όσους διορίζονται για πρώτη φορά, μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Κάτι τέτοιο και ως κίνητρο θα λειτουργούσε, για κάποιον που θα ήθελε και θα μπορούσε να μείνει και δεν θα υποχρέωνε κάποιον που δεν μπορεί να μείνει μακριά από το σπίτι του, να υποστεί την οποιαδήποτε οικογενειακή και ψυχολογική ταλαιπωρία. Βέβαια, το ότι θα είχε το δικαίωμα να κάνει αίτηση για μετάθεση, δεν σημαίνει ότι θα την έπαιρνε κιόλας, όμως άλλο είναι το να αιτηθείς μετάθεση και να μην μπορέσεις να την πάρεις και άλλο το να μην έχει το δικαίωμα να αιτηθείς.
Ένα άλλο ζήτημα το οποίο προκαλεί αναταραχή στο χώρο των εκπαιδευτικών και ειδικότερα των αδιόριστων είναι το πότε θα διοριστούν οι εκπαιδευτικοί εκείνοι που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα μόνιμου διορισμού αλλά διορισμό δεν είδαν όπως τους είχαν υποσχεθεί. Πρόκειται για ένα θέμα που, εκτός από τις ηθικές του προεκτάσεις, έχει έντονες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες για τους εκπαιδευτικούς αυτούς και καθιστά τελείως αναξιόπιστο, τόσο το υπουργείο παιδείας όσο και την ίδια την κυβέρνηση. Οι δικαιολογίες περί κρίσης καταρρέουν όταν έρχονται στο φως κατά καιρούς χρηματικά ποσά που εξακολουθούν να σπαταλούνται σε αμφιβόλου σημασίας διαφημίσεις, σε επιτροπές που συστήνονται σε όλο το δημόσιο τομέα και σε οικονομική ενίσχυση κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια και την οδήγησαν στη σημερινή τραγική, για τους κατοίκους της, κατάσταση.
Επίσης, το πότε θα γίνει ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, ο οποίος είχε προγραμματιστεί για το 2011, οπότε και αναβλήθηκε αφήνοντας μετέωρη την ημερομηνία διεξαγωγής του, κρατάει σε αγωνία τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς παρόλο που για πρώτη φορά θα γίνει, όπως είχε ανακοινωθεί, χωρίς την προκήρυξη συγκεκριμένου αριθμού προσλήψεων. Το μόνο που ανακοινώθηκε επίσημα είναι ότι ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για την ειδική αγωγή θα γίνει τον Ιούνιο του 2012.
Στενά συνδεδεμένο με τα παραπάνω είναι και το θέμα της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών και μετά τις 30/6/2010 όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Το θέμα ήρθε στο προσκήνιο με μία ανακοίνωση της ΔΟΕ χωρίς, από όσα γνωρίζω, να υπάρχει επίσημη ανακοίνωση από το υπουργείο παιδείας που είναι και το πλέον αρμόδιο για κάτι τέτοιο. Πολλά τα ερωτηματικά που δημιουργούνται καθώς, πολλοί συνάδελφοι αρνήθηκαν πέρυσι και φέτος το διορισμό τους ως αναπληρωτές, αφού και η προϋπηρεσία δεν μετρούσε για διορισμό, παρά μόνο ελάχιστα στον υποτιθέμενο πίνακα που θα δημιουργηθεί όταν θα γίνει ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, και τα χρήματα που θα έπαιρναν, όχι πάντα στην ώρα τους, δεν ήταν αρκετά για να μπορέσει κάποιος να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.
Είναι πλέον φανερό, ότι τόσο η μετατροπή της υποχρεωτικής τριετίας σε διετία για τους νεοδιόριστους, όσο και η πιθανή αναγνώριση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών και πέραν τις 30/6/2010, δείχνουν μια αδυναμία του υπουργείου να βρει εκπαιδευτικούς για τις δύσκολες περιοχές και ταυτόχρονα μυρίζουν έντονα φθηνή προεκλογική κολόνια και εντάσσονται σε μια απελπισμένη προσπάθεια εκ μέρους της ηγεσίας του υπουργείου, να βελτιώσει κάπως την πολύ άσχημη εικόνα που έχει διαμορφωθεί γι’ αυτήν μέσα στου χώρους της εκπαίδευσης.
Είναι, επίσης, φανερό πως η αποδοχή, εκ μέρους της ηγεσίας του υπουργείου, όλων των όρων της τρόικας και του μνημονίου κάνει αδύνατη την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, ακόμη και στα λόγια. Ο μόνος δρόμος που μένει για να πορευτούν είναι αυτός του εκφοβισμού, του εκβιασμού και της διάσπασης του ενιαίου μετώπου που πρέπει να έχουν πλέον όλοι οι εκπαιδευτικοί. Είναι σίγουρο, πως θα αρχίσουν να χαϊδεύουν αυτιά, ποντάροντας στη σπορά ζιζανίων. Εδώ που τα λέμε, ως κλάδος δείξαμε στο παρελθόν πως δεν χρειάζεται και μεγάλος κόπος για να τα καταφέρουν. Αν δεν διδαχτήκαμε από τα παθήματά μας, είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρουν και πάλι.
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
xrkyrgiakis@yahoo.gr
Πηγή: alfavita
