A’ Σύλλογος Αθηνών Π.Ε. : 11 ερωτήσεις και απαντήσεις για τις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων σχετικά με την αξιολόγηση και τις ομάδες εργασίας

Διαμορφώσαμε το ενημερωτικό αυτό σημείωμα με βάση τις απορίες και τα ερωτήματα που προκύπτουν στα σχολεία αυτές τις ημέρες καθώς πυκνώνουν οι συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων και οι αποφάσεις μη συγκρότησης ομάδων εργασίας. Θεωρούμε ότι θα βοηθήσουν στη συζήτηση και την προετοιμασία μας και γι’ αυτό παρακαλούμε να λάβουν γνώση όλοι οι συνάδελφοι.

1. Είναι υποχρεωτική η συμμετοχή σε ομάδες ;

Όπως ενημερώσαμε από την πρώτη στιγμή, η συμμετοχή στις ομάδες εργασίας δεν είναι υποχρεωτική. Η τελευταία εγκύκλιος του υπουργείου (6-3-2014) άλλωστε όσο κι αν προσπαθεί να θολώσει τα νερά, δεν προχωρεί σε «εντέλλεσθε» επιβεβαιώνοντας και την πολιτική του αδυναμία μπροστά στην καθολική αντίσταση των εκπαιδευτικών. Παραπέμπουμε και στις γνωμοδοτήσεις των νομικών συμβούλων αλλά και στη σχετική ανακοίνωση της ΔΟΕ που αναφέρει ότι : «Το Υπουργείο συνεπώς, με τη χθεσινή του εγκύκλιο επιβεβαιώνει τη θέση, που αποφασιστικά τηρήθηκε από τους εκπαιδευτικούς όλο το προηγούμενο διάστημα, οι οποίοι με τις αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, δε συγκρότησαν τις ομάδες εργασίας.

Επίσης, τη μη υποχρεωτικότητα της συμμετοχής των εκπαιδευτικών  αποδέχεται η πολιτική ηγεσία και με τη διατύπωση: «…Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στις ομάδες εργασίας…» . Είναι σαφές, ότι αν το Υπουργείο μπορούσε να υποστηρίξει κάτι άλλο θα το έλεγε καθαρά, αναφερόμενο σε όλους τους εκπαιδευτικούς» (ανακοίνωση 7-3-2014)

2. Είναι σίγουρο ότι έχουμε δικαίωμα να μην μπούμε σε ομάδες εργασίας ; Σε ποιο νόμο, ΠΔ ή εγκύκλιο το γράφει αυτό ;

ΝΑΙ είναι σίγουρο ! Αφού, δε δίνεται σε κανέναν η αρμοδιότητα να μας υποχρεώσει ή να προχωρήσει σε υποχρεωτική ανάθεση. Μάλιστα βάσει του Νόμου  Ν. 1566/85 (ΦΕΚ 167/30-09-1985, τ.Α΄, Άρθρο 11, παρ. ΣΤ) δεν προβλέπεται χωρισμός των μελών του συλλόγου διδασκόντων σε ομάδες με αξιολογικό έργο παρά μόνο με παιδαγωγικό, αφού ο σύλλογος διδασκόντων «Μπορεί (σημ. δυνητικά, δηλαδή δεν υποχρεούται) να αποφασίσει το χωρισμό των μελών του σε τομείς γνώσεων, με στόχο τον καλύτερο συντονισμό της διδασκαλίας και της εφαρμογής των εκπαιδευτικών μεθόδων». Αυτό σημαίνει ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων μπορεί προχωρήσει σε χωρισμό των μελών του αλλά μπορεί και να μην το πράξει.

3. Η εφαρμογή της αξιολόγησης είναι υποχρεωτική, όπως υποχρεωτικό είναι να κάνουμε εφημερίες, ή να αναλαμβάνουμε ένα τμήμα ο καθένας. Όταν κανείς δεν επιθυμεί να κάνει εφημερία την Παρασκευή ή να αναλάβει ένα τμήμα π.χ. της Ε΄ τάξης, αυτό γίνεται με ανάθεση. Γιατί δεν ισχύει το ίδιο και στις ομάδες εργασίας ;

Η κατανομή των τμημάτων ή των εφημεριών ανήκει στις αρμοδιότητες του Συλλόγου Διδασκόντων ακόμα και στις περιπτώσεις που προκύπτει το αδιέξοδο που θέτει η ερώτηση. Κάθε εκπαιδευτικός είναι υποχρεωμένος με βάση το θεσμικό πλαίσιο να υλοποιεί το διδακτικό του ωράριο και να κάνει τις εφημερίες του. Δεν είναι όμως καθόλου υποχρεωμένος να συμμετέχει σε ομάδες εργασίας.  Επομένως η σύγκριση των δυο διαφορετικών περιπτώσεων είναι άστοχη.

4. Υπάρχει περίπτωση να διωχθούμε ;

Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση δίωξης των συναδέλφων επειδή δεν συμμετέχουν σε ομάδες εργασίας. Για να υπάρξει δίωξη πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη κατηγορία με βάση το ΔΥΚ. Για παράδειγμα, απείθεια που προκύπτει όταν σου αναθέσουν γραπτώς μια εντολή κι εσύ την παραβείς. Όμως κανείς (διευθυντής, σύμβουλος, διευθυντής εκπαίδευσης) δεν δικαιούται να προχωρήσει σε υποχρεωτική ανάθεση συμμετοχής εκπαιδευτικών σε ομάδα εργασίας.

5. Αν η πλειοψηφία του Συλλόγου διδασκόντων δεν συμμετέχει στις ομάδες αλλά διαφωνούν ένας ή δύο τι κάνουμε ;

Αρμόδιος με βάση το ν.1566 για την κατανομή των εκπαιδευτικών σε ομάδες είναι ο Σύλλογος διδασκόντων που αποφασίζει πάντα με τις γνωστές διαδικασίες, ομόφωνα ή κατά πλειοψηφία. Προεδρικά διατάγματα και εγκύκλιοι δεν μπορούν να καταργήσουν τις διατάξεις ενός νόμου. Αυτά όσο αφορά τα νομικά ζητήματα. Όσο αφορά την ουσία. Μια ομάδα εργασίας εξ ορισμού δεν αποτελείται από έναν εκπαιδευτικό. Ούτε είναι δυνατόν δύο εκπαιδευτικοί ή τρεις να ισχυρισθούν ότι θα ανταποκριθούν στον τεράστιο όγκο εργασίας που προβλέπει η διαδικασία της ΑΕΕ. Όμως, κι αυτό είναι το σημαντικότερο, η στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία επιβάλλει ο ένας ή οι δύο (όπου υπάρχει τέτοια περίπτωση) να συναισθανθούν τις ευθύνες τους και να αποδεχθούν τη θέληση της συντριπτικότατης πλειοψηφίας των συναδέλφων.

6. Τι κάνουν τα άλλα σχολεία ;

Στο Σύλλογό μας κανένα σχολείο δεν έχει κάνει ομάδες εργασίας. Αντίθετα, 16 δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία ομόφωνα έχουν αποφασίσει με συνεδρίαση των συλλόγων διδασκόντων και με πρακτικό ότι δεν συγκροτούν τις ομάδες. Κανένα σχολείο δεν πρέπει να σπάσει αυτή τη γραμμή – θα είναι ντροπή αν βρεθεί έστω και ένας συνάδελφος που θα θελήσει να ανοίξει κερκόπορτες στους αξιολογητές και στην απόλυση συναδέλφων. Πρέπει να σταθούμε ενωμένοι.

7. Καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα απολύτως και να περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Η στάση αναμονής και παθητικότητας σε αυτή την περίοδο βοηθάει τον αντίπαλο και όχι το εκπαιδευτικό κίνημα. Το κοινωνικό και πολιτικό τοπίο είναι ρευστό και το διαμορφώνουμε κι εμείς, όλοι μας με τη στάση μας και τα γεγονότα που δημιουργούμε. Μια ομόφωνη και ομόθυμη στάση των συλλόγων διδασκόντων δημιουργεί τεράστια εμπόδια στην κυβέρνηση να προχωρήσει την πολιτική της.

8. Κι αν μας απολύσουν τουλάχιστον να μην έχουμε αξιολογηθεί για να απολυθούν εκείνοι που πρέπει και όχι οι ικανοί ;

Πολλοί από τους συναδέλφους της τεχνικής εκπαίδευσης συμμετείχαν εθελοντικά στο πρόγραμμα πιλοτικής αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων. Σήμερα είναι απολυμένοι. Η αξιολόγηση δεν είναι μια ασπίδα προστασίας των «άξιων» και «ικανών» ενάντια στις απολύσεις, αντίθετα είναι ένας δρόμος που οδηγεί σε απολύσεις. Επίσης, η αυθαιρεσία και η υποκειμενικότητα είναι δομικό χαρακτηριστικό της αξιολόγησης αφού αυθαίρετα ποσοτικοποιεί και μετράει μη μετρήσιμα μεγέθη (πως μπορεί να μετρηθεί η αποδοτικότητα ή η μεταδοτικότητα ενός εκπαιδευτικού;)

9. Δεν έχω εμπιστοσύνη στη ΔΟΕ και στο Σύλλογο.

Το συνδικάτο είμαστε εμείς, οφείλουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, στους συναδέλφους μας και στη συλλογική μας δύναμη. Καλό είναι να μην μεταθέτουμε τις ευθύνες μας σε άλλους. Τόσο οι αποφάσεις όσο και οι εκπρόσωποί μας στο συνδικάτο, προκύπτουν με δημοκρατικές διαδικασίες, η βάση αποφασίζει. Ωστόσο, οφείλουμε να δείξουμε εμπιστοσύνη στους 58.560 συναδέλφους που έβαλαν την υπογραφή τους στο κείμενο ενάντια στην αξιολόγηση, στους χιλιάδες που αγωνίζονται για να μη γίνουν τα σεμινάρια της ντροπής σε όλη την Ελλάδα, στους εκατοντάδες συλλόγους διδασκόντων που αποφασίζουν ο ένας μετά τον άλλο να μην συγκροτήσουν ομάδες εργασίας, που υψώνουν τείχος αντίστασης στην αξιολόγηση.

10. Και τι θα κάνουμε όταν έρθει η ατομική αξιολόγηση ; Υπάρχουν συνάδελφοι που θέλουν να αλλάξουν βαθμό.

Ο νόμος για το νέο μισθολόγιο (4024/2012) καθορίζει με ξεκάθαρο τρόπο ποσόστωση για την αλλαγή βαθμού. Από τον βαθμό Στ στον Ε μπορούν θεωρητικά να περάσουν όλοι, από τον Ε στο Δ οι 9 στους 10, από τον Δ στον Γ οι 8 στους 10, από τον Γ στον Β οι 7 και από τον Β στον Α μόνο οι 3 στους 10. Τα ποσοστά αυτά μπορούν να αναπροσαρμοστούν αφού στο άρθρο 7 παράγρ. 6 του ως άνω νόμου αναφέρεται ότι «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών, η οποία εκδίδεται μετά από εκτίμηση τόσο των υπηρεσιακών αναγκών όσο και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων τουλάχιστον ανά διετία, τα προαναφερόμενα ποσοστά μπορούν να καθορίζονται χαμηλότερα…».

Την ίδια στιγμή ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκης δηλώνει ότι «Δεν μπορεί στην ίδια υπηρεσία να είναι όλοι άριστοι. Η αξιολόγηση είναι σύγκριση, μέτρηση και κατάταξη. Θα υπάρχουν ποσοστώσεις» και προωθεί το Νομοσχέδιο για την αξιολόγηση στο δημόσιο: εδώ καθορίζεται με σαφήνεια ότι το 25% (ανώτερο) μιας υπηρεσίας μπορεί να βαθμολογηθεί με 9-10 ενώ πρέπει οπωσδήποτε ένα 15% να βαθμολογηθεί από 1 έως 6 !

Επίσης, η αλλαγή βαθμού έχει απαγορευτεί :

– από το μνημόνιο που ψηφίστηκε το 2011 : «Η Κυβέρνηση αναθέτει μία εξειδικευμένη εκτίμηση του νέου μισθολογίου [Πρώτο τρίμηνο του 2012]. Αυτή η εκτίμηση επικεντρώνεται στις μισθολογικές ωριμάνσεις οι οποίες ενσωματώνονται στον νέο μηχανισμό προαγωγών. Εάν η εκτίμηση αποκαλύπτει οποιαδήποτε υπερβολική μισθολογική ωρίμανση στις αποδοχές, οι κανόνες προαγωγής αναπροσαρμόζονται προ του τέλους του 2012. Ουδεμία προαγωγή λαμβάνει χώρα προ της εκτιμήσεως και της αναπροσαρμογής των κανόνων προαγωγής». Άρα, καμιά προαγωγή δεν γίνεται πριν από τη συγκεκριμένη έκθεση που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα.

– και την ερμηνευτική εγκύκλιο του 2012. Εκεί αναφέρεται καθαρά ότι απαγορεύονται οι αυξήσεις και η ωριμάνσεις στο δημόσιο τομέα μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10% (!!!). Η ανεργία βρίσκεται στο 27,7% και με την πολιτική που ακολουθούν αυξάνεται ραγδαία.  Μόνο τα ΜΚ δίνονται μέχρι στιγμής ακώλυτα.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική, με τους αγώνες, μας ορθώνουμε τείχος αδιαπέραστο στην αξιολόγηση – καρμανιόλα, διεκδικούμε κατάργηση του νόμου για το βαθμολόγιο/μισθολόγιο, ξεπάγωμα των προαγωγών και ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη.

11. Οι ομάδες εργασίας αφορούν την αυτοαξιολόγηση, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, πρόκειται για καταγραφή των προβλημάτων του σχολείου όπως κάναμε μέχρι τώρα.

Είναι προφανές ότι κανείς δεν πιστεύει ότι το υπουργείο Παιδείας μέσω της αυτοαξιολόγησης επιδιώκει να μάθει τα «ποσοτικά» στοιχεία των σχολικών μονάδων. Γνωρίζουν οι υπηρεσίες του υπουργείου καλύτερα από τον καθένα ποια είναι η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, ποιοι είναι οι οικονομικοί πόροι, ποιο είναι το ανθρώπινο δυναμικό, ποιες είναι οι επιδόσεις των μαθητών. Κάθε σχολικό έτος, η κάθε σχολική μονάδα συμπληρώνει περίπου μια ντουζίνα στατιστικούς πίνακες για διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου με όλα τα παραπάνω στοιχεία χωρίς ποτέ το υπουργείο να προχωρήσει. Η αυτοαξιολόγηση όπως προβλέπεται από το θεσμικό πλαίσιο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αξιολόγησης. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι χρησιμοποιείται για να διαμορφωθεί «κουλτούρα αξιολόγησης στις σχολικές μονάδες». Επιπρόσθετα, χρηματοδοτείται με ένα κονδύλι 3,5 εκ. ευρώ την ίδια στιγμή που τα σχολεία βουλιάζουν από την υποχρηματοδότηση και οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς από τις πολιτικές λιτότητας !  Να το πούμε καθαρά: η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση θα αρχίσει με απογείωση της γραφειοκρατικής δουλειάς του εκπαιδευτικού (συμπλήρωση εντύπων, φορμών με δείκτες, τυποποιημένες απανωτές συνεδριάσεις συλλόγων κ.λπ.) και θα καταλήξει στη χειραγώγηση, στον επιθεωρητισμό και στην απόλυση.

Με το σύστημα αυτό, το υπουργείο Παιδείας θέλει να νομιμοποιήσει τη μείωση των σχολείων μέσω του κλεισίματος-συγχώνευσης «αντιπαραγωγικών» μονάδων και το σπρώξιμο προς την έξοδο ενός μεγάλου τμήματος εκπαιδευτικών.

Συνάδελφοι

Βρισκόμαστε μπροστά στην κορύφωση της γενικευμένης επίθεσης κυβέρνησης και υπουργείου Παιδείας στην προσπάθεια τους να υλοποιήσουν  άμεσα  τις  επιταγές των Ο.Ο.Σ.Α-Δ.Ν.Τ-Ε.Ε, με στόχο:

–          Την δημιουργία  του απαραίτητου  εκείνου «αποθέματος»  εκπαιδευτικών  σε κινητικότητα – διαθεσιμότητα-απόλυση  ώστε να καλυφθεί,  στο χώρο της Παιδείας, ο στόχος των χιλιάδων απολύσεων που θα γίνουν συνολικά στο Δημόσιο.

–          Την προώθηση του «νέου» σχολείου της αγοράς, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη κι οι μαθητές θα μαθαίνουν μόνο όσα και ό,τι έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις.

Με τον αποφασιστικό μας αγώνα και την ενωτική μας στάση έχουμε ορθώσει μέχρι τώρα ανυπέρβλητα εμπόδια στον οδοστρωτήρα της αξιολόγησης. Μπαίνουμε στον Απρίλη και ακόμα τίποτα από όσα είχε σχεδιάσει η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει. Μπορούμε να νικήσουμε, να ακυρώσουμε την αξιολόγηση, να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και το δημόσιο σχολείο !

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

“Ποιος θα πληρώσει για τους νέους ανθρώπους, που η απόγνωση οδήγησε στα ξένα, πώς θα επιστραφούν τα αγαθά και οι αξίες, που έκλεψε το Άδικο από τους αθώους, με ποια διαδικασία θα αναστηλωθούν τόσες και τόσες ζωές ακυρωμένες; Όχι, οι φήμες ότι θα κοπάσει η θύελλα, δεν με αφορούν, ούτε με επηρεάζουν. Ο χρόνος της αναμονής έχει ένα τέλος”.

(Από πρόσφατο κείμενο του αστροφυσικού Γ. Γραμματικάκη)