Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις τη σημερινή ημέρα.
Ούτε τα βλέμματα των γονιών, ούτε τη φωνή τους που την έπνιγαν, την κατάπιναν, με πίκρα.
Πώς να περιγράψεις το σκάλωμα της φωνή της μητέρας που έφερε το παιδί της πρώτη φορά στο σχολείο για να ακούσει μετά τον Αγιασμό ότι το παιδί της δε θα είναι (για μια ακόμη φορά) όπως τα άλλα – δε θα ξεκινήσει το σχολείο του επειδή δεν υπάρχουν δάσκαλοι, Βοηθητικό προσωπικό, λεωφορεία.
Και τι να απαντήσεις σ’ αυτή τη μητέρα όπως σε κοιτάει με απόγνωση;
Πώς να της δώσεις τη γη κάτω από τα πόδια της, που την έχασε για μια ακόμη φοράς
«Καλή σχολική χρονιά»
Αρχίζει να γίνεται το πιο σύντομο ανέκδοτο για την ΕΑΕ…
Δεν είναι της στιγμής να μιλήσουμε για ΚΥΑ, ΦΕΚ και αριθμούς.
Διότι ναι, υπάρχουν πράγματα που δεν είναι πράγματα.
Όμως δεν καταγράφονται με αριθμούς. Μόνο όταν τα βλέπεις νοιώθεις τι είναι.
Και σίγουρα δε μπορείς να τα καταργήσεις με ΚΥΑ και ΦΕΚ… Πώς να καταργήσεις τη διάκριση, την απόρριψη, την απόγνωση;
«Καλή σχολική χρονιά με ανοικτά σχολεία, τους δασκάλους στη θέση τους και τα βιβλία στα θρανία» εύχεται ο υπουργός Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος με μήνυμά του στο Twitter.
Μάλλον θα έχουν και σε άλλους πλανήτες twitter, διότι αυτό το μήνυμα δεν απευθύνεται σε κατοίκους εκείνης της γωνιάς του πλανήτη Γη, που λέγεται Ελλάδα…
Καλή χρονιά λοιπόν και ας γελάσουμε με το δικό μας τρόπο, διότι εμείς έχουμε μάθει στα δύσκολα και δε “μασάμε’ που λέμε στα κοινά νεοελληνικά.
Όσο γι’ αυτούς που την έκαναν πάλι όπως την έκαναν, θα πω αυτό που λένε και οι παλιοί στο χωριό μου
«μπα που κακόχρονο να’ χετε» …
Ν. Λαδάς
