Αναφέρουμε ενδεικτικά τρία μόνο από τα πιο πρόσφατα περιστατικά που αφορούν εκπαιδευτικούς :
O εκπαιδευτικός Γκουλιώνης Στέφανος, δάσκαλος του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Λάρισας παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία «της ανάρμοστης για δημόσιο υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» και κινδυνεύει με την ποινή της απόλυσης. Το «έγκλημα» του Στ. Γκουλιώνη είναι ότι συμμετείχε μαζί με χιλιάδες λαού σε ολόκληρη τη χώρα, στη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 2012 στη Λάρισα που είχαν εξαγγείλει και πραγματοποίησαν σωματεία και συλλογικότητες ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης, Ε.Ε και ΔΝΤ. Εκεί συνελήφθη εντελώς αναίτια και άδικα, παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε πρωτόδικα με αναστολή από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας. Η υπόθεση αυτή εκκρεμεί να κριθεί στις 24/10/2013 και πάλι στο Εφετείο Λάρισας.
Σε αργία τέθηκε από την Δευτέρα 8/4/2013 η νηπιαγωγός Δέσποινα Κομνηνού σε εφαρμογή σχετικής διάταξης του πειθαρχικού δικαίου για τους δημοσίους υπαλλήλους. Σε συνέχεια της διαμάχης που είχε με πρώην και τέως εργολάβους δημοσίων έργων σε υπόθεση αστικής διαφοράς, οι τελευταίοι σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει η κ. Κομνηνού «εκμεταλλευόμενοι τη γενικότητα και την κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας του νέου νόμου περί επίορκων υπαλλήλων με καταγγελίες και απειλές σε δημόσιες υπηρεσίες πέτυχαν την αυτοδίκαιη αργία μου».
Σε αργία τέθηκε ο καθηγητής του Γενικού Λυκείου Πελοπίου Δημήτρης Αχείμαστος, με την κατηγορία της “αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας”, για υπόθεσή του αφορά οικονομική αντιδικία του με ιδιώτη, πλημμεληματικού χαρακτήρα [η οποία δεν έχει εκδικαστεί ούτε καν σε πρώτο βαθμό, από αναβολή λόγω αποχής των δικηγόρων– κι όχι από δική του υπαιτιότητα].
Στο χώρο της εκπαίδευσης έχουμε βιομηχανία ανάλογων διώξεων το τελευταίο τετράμηνο και επιπλέον έχουν διαρρεύσει εντολές να επανεξεταστούν οι φάκελοι όλων των ΕΔΕ και ποινικών διώξεων της τελευταίας πενταετίας.
Επομένως, ένα από τα εργαλεία που αξιοποιεί η κυβέρνηση ευρέως για την κατάργηση ουσιαστικά της μονιμότητας, είναι η κατασκευή «επίορκων» μέσω της άμεσης εφαρμογής του μνημονιακού νόμου 4093/ 2012 ο οποίος επιβάλλει την αυτοδίκαιη αργία για οποιοδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο. Είναι ο νόμος που καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας, στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια.
Σκοπός του νόμου αυτού είναι να καλλιεργήσει κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, γι’ αυτό και κατηγορίες όπως αυτή της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς» είναι σκοπίμως εντελώς ασαφείς και αυθαίρετες, ώστε να εμπεριέχουν από συνδικαλιστικές και πολιτικές διώξεις, μέχρι υπηρεσιακές ή προσωπικές αντιδικίες. Έχουμε μάλιστα προειδοποιήσει ότι κάτω από συγκεκριμένες πολιτικές προϋποθέσεις, ο νόμος αυτός μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για μαζικές πολιτικές εκκαθαρίσεις στο δημόσιο και την εκπαίδευση !
Είναι παράλογες αυτές οι νομικές διατάξεις ; Είναι ! Αλλά έχουν άλλες προτεραιότητες να υπηρετήσουν και συγκεκριμένα την πολιτική κατάργησης της μονιμότητας. Η τρόικα ήρθε, είδε και απήλθε, αφού απαίτησε και έλαβε διαβεβαιώσεις για άμεση προώθηση 15.000 απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2014. Οι απολύσεις αυτές όπως υποσχέθηκε πρόθυμα η κυβέρνηση θα προκύψουν :
«1. Από τους οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα που θα καταργηθούν μετά από αξιολόγηση σκοπιμότητας της ύπαρξής τους,
2. Από οργανισμούς του δημοσίου που θα συγχωνευθούν, έπειτα από αξιολόγηση των δομών τους,
3. Από πειθαρχικά υπόλογους υπαλλήλους που θα κριθούν απολυτέοι από τα αρμόδια πειθαρχικά συμβούλια,
4. Από υπαλλήλους που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, μετά από αξιολόγηση δομών και διαπίστωση θέσεων που πλεονάζουν».
Επομένως, η κατασκευή «επίορκων» είναι στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης αυτή την περίοδο και γι’ αυτό τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία συκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων και των εκπαιδευτικών.
Εκφράζουμε την αμέριστη κι ανεπιφύλακτη συμπαράστασή μας στους συναδέλφους που διώκονται.
– Ζητούμε την κατάργηση του μνημονιακού νόμου 4093/ 2012.
– Ζητούμε την άμεση ανάκληση της αργίας και των διώξεων των συναδέλφων μας.
– Καλούμε τη ΔΟΕ και την ΑΔΕΔΥ να αναδείξουν το σοβαρό αυτό πρόβλημα και να κινητοποιήσουν όλους τους εργαζόμενους.
