Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Κάνοντας τον απολογισμό της διετίας του απερχόμενου Δ.Σ. θα αναφερθούμε συνοπτικά στο πολιτικό – εκπαιδευτικό πλαίσιο που προσανατόλισε και επηρέασε τη στάση, τη δράση και τις ενέργειές μας και στους κύριους άξονες της δράσης του Συλλόγου μας.
Πολιτική – εκπαιδευτική συγκυρία και προσανατολισμός του Συλλόγου μας
Οι θέσεις και ο προσανατολισμός του Συλλόγου μας γύρω από τα ζητήματα της κρίσης και της αντιλαϊκής επίθεσης, διαμορφώθηκαν εξαιρετικά πρόωρα. Ήδη από το Νοέμβριο του 2009, όταν ακόμα στο πολιτικό αλλά και στο εκπαιδευτικό τοπίο δεν διαφαίνονταν τα σύννεφα της επεχόμενης μνημονιακής καταιγίδας, ο Σύλλογός μας ήταν χωρίς υπερβολή το πρώτο σωματείο που κατήγγειλε ότι «οι νέες εκτιμήσεις της κυβέρνησης για το έλλειμμα και συνολικά οι χειρισμοί γύρω από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, υποθηκεύουν οικειοθελώς τη δημοσιονομική πολιτική των επόμενων χρόνων στα ασφυκτικά πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας της Ε.Ε., οδηγούν σε καθεστώς επιτήρησης από τις Βρυξέλλες και πολυετή άγρια λιτότητα. Επιδιώκουν επίσης να νομιμοποιήσουν ακόμα πιο δραστικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις στην κοινωνική ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις». (Δελτίο τύπου του Α΄ Συλλόγου Αθηνών Π.Ε., 19/11/2009). Ακολούθως, μια σειρά τακτικών γενικών συνελεύσεων με αξιοσημείωτη μαζικότητα διαμόρφωσαν σταδιακά ένα πλαίσιο ανάλυσης, θέσεων, στόχων και αιτημάτων που ανταποκρίνονταν στη νέα πραγματικότητα και εκτιμούσε ότι «Οι κυβερνήσεις των δυο τελευταίων ετών, σε πλήρη συμφωνία και συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ. αποφάσισαν την επιβολή στη χώρα ενός καθεστώτος σύγχρονης οικονομικής «χούντας» επ’ ωφελεία αποκλειστικά των δανειστών της χώρας και των αγορών»
Οι θέσεις αυτές για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων συνοψίζονται ως εξής :
Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων αλλά και των προβλημάτων του δημόσιου δωρεάν σχολείου, θεωρούμε την αντιπαράθεση με μαζικούς κοινωνικούς δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας με κάθε επίδοξο διαχειριστή της αντιδραστικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Σε μια τέτοια ιστορική στιγμή, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα μεγάλο, μαχητικό, πανεκπαιδευτικό, λαϊκό, κοινωνικό μέτωπο που θα προβάλλει στόχους και αιτήματα που θα απαντούν στην κρίση από τη σκοπιά των εκπαιδευτικών, ευρύτερα των εργαζομένων και των συλλογικών τους συμφερόντων. Εμείς οι εργαζόμενοι δεν χρωστάμε τίποτα και δεν πληρώνουμε τίποτα. Να πληρώσει η οικονομική ολιγαρχία που προκάλεσε την κρίση και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Να φύγουν τρόικα – Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. από τη χώρα. Είμαστε αντίθετοι στις πολιτικές που επιβάλλουν με αφορμή το χρέος οι κυβερνήσεις, οι δανειστές και η τρόικα με το περιβόητο «κούρεμα» και την επιβολή ενός «αέναου» Μνημονίου (βλ. Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, Μνημόνιο, νέο μισθολόγιο, Δανειακή Σύμβαση κλπ.) που οδηγεί στη διαχρονική μείωση μισθών και συντάξεων, στη φτώχεια, την ανεργία, την κατάρρευση και πλήρη εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών της παιδείας και της υγείας, στην πώληση της δημόσιας περιουσίας, στην πρόκληση εν τέλει μιας τεράστιας κοινωνικής καταστροφής. Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Προβάλλουμε τα αιτήματα για παύση πληρωμών του χρέους, γενναία φορολόγηση του κεφαλαίου, των τραπεζών και της εκκλησιαστικής περιουσίας, εθνικοποίηση των τραπεζών και των κοινωφελών οργανισμών, κρατική φαρμακοβιομηχανία, μείωση των στρατιωτικών δαπανών, έλεγχος των τιμών των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης και των φαρμάκων. Κατάργηση – απόσυρση όλων των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων για : τις περικοπές στους μισθούς την εκπαίδευση και την υγεία, τη φορολογία, την κοινωνική ασφάλιση, την εργατική νομοθεσία. Εγγυημένος κατώτατος μισθός για όλο το λαό. Όχι στη φτώχεια και στην εξαθλίωση – δουλειά, στέγη, τροφή, δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους.
Μορφές αγώνα. Κεντρικές και τοπικές κινητοποιήσεις
Με σημαία αυτά τα αιτήματα και κατεύθυνση την πλατιά ενότητα των εργαζομένων και τη συγκρότηση του κοινωνικού – πολιτικού μετώπου των δυνάμεων της εργασίας, ο Σύλλογός μας, με τις μικρές του δυνάμεις, συνέβαλε στην ανάπτυξη ενός πολύμορφου κινήματος, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο :
- Με τη μαζική συμμετοχή στα μεγάλα απεργιακά συλλαλητήρια και τις Γενικές Απεργίες, στα απογευματινά συλλαλητήρια, τις καταλήψεις στην Περιφέρεια και τη Διεύθυνση, τις στάσεις εργασίας, τα μεγάλα συλλαλητήρια στην πλατεία Συντάγματος, τις παραστάσεις διαμαρτυρίας σε Διεύθυνση, Περιφέρεια και Υπουργείο, την αγωνιστική παρουσία στις τοπικές παρελάσεις, τη διοργάνωση εκδηλώσεων και πλατιάς καμπάνιας, τη γενικευμένη ανυπακοή στις απόπειρες αφαρμογής της αξιολόγησης.
- Με την επιμονή μας στην ενότητα των συνδικάτων, στην ενωτική μαζική αγωνιστική έκφραση των εργαζομένων και ταυτόχρονα τη συμβολή μας στη συγκρότηση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων για την οργάνωση της πάλης από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τη βάση των εργαζόμενων και το ξεπέρασμα της απραξίας και της συναινετικής στάσης των τριτοβάθμιων αι δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων.
- Με την πρωταγωνιστική συμμετοχή μας στο Συντονισμό Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ και την οργάνωση κοινής καμπάνιας μεγάλης έκτασης (βλ. έκδοση κοινής αφίσας και ανοιχτής επιστολής προς τους γονείς σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα).
- Με τη στήριξη του Συντονιστικού Νηπιαγωγών και των αγώνων του για το Δημόσιο Δωρεάν Νηπιαγωγείο με πιο πρόσφατο επεισόδιο, την ανατροπή της εγκυκλίου του Υπουργείου για το ολοήμερο Νηπιαγωγείο.
- Με τη στήριξη των Ειδικών Σχολείων και του ΚΕΔΔΥ απέναντι στην πολιτική διάλυσης των δομών της Ειδικής Αγωγής. Να σημειώσουμε εδώ την αδυναμία μας – παρά τις συνεχείς και μαχητικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις – να υπερασπιστούμε το Σχολείο Κωφών απέναντι στην πραξικοπηματική απόφαση κατάργησής του.
- Με την επίμονη προσπάθεια μετωπικής απεύθυνσης σε όλους τους φορείς, τα σωματεία και τις συλλογικότητες της περιοχής μας, στους Αμπελόκηπους και στου Ζωγράφου, το άπλωμα της δράσης μας στις τοπικές κοινωνίες και τη διοργάνωση σημαντικών τοπικών εκδηλώσεων/συγκεντρώσεων για τις συγχωνεύσεις, για το χρέος και το αντιδικτατορικό/αντιφασιστικό κίνημα.
- Με την αποφασιστική κινητοποίηση και κατάληψη της Διεύθυνσης και της Περιφέρειας το Σεπτέμβρη του 2012, που ματαίωσε τις εντολές Περιφέρειας και Υπουργείου για υποχρεωτικές μετακινήσεις συναδέλφων σε άλλες Διευθύνσεις.
- Με την υπεράσπιση του δωρεάν βιβλίου για τους μαθητές που προβάλλαμε με κοινές εκδηλώσεις και με ανοιχτή επιστολή προς τους γονείς που διανεμήθηκε το φθινόπωρο του 2011 σε χιλιάδες αντίτυπα.
- Με την σχεδόν καθολική εφαρμογή της απόφασης να μη συμπληρωθεί το ερωτηματολόγιο του Υπουργείου για την αξιολόγηση, ως μια πρακτική γενικευμένης ανυπακοής που αποτελεί πλέον μια παρακαταθήκη για τον κλάδο ως μέσο αντίδρασης ενάντια στην αξιολόγηση (βλ. αποχή από τις πενταμελείς σχολικές επιτροπές αξιολόγησης του Αρσένη, αποχή από την ένταξη των σχολείων στο πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης κλπ)
- Με την κατοχύρωση της ιστοσελίδας του Συλλόγου ως μιας αξιόπιστης πηγής ενημέρωσης με χιλιάδες επισκέπτες, τις πλατιές καμπάνιες ενημέρωσης της κοινής γνώμης και την οικονομική στήριξη και συμμετοχή μας σε αντίστοιχες προσπάθειες εναλλακτικής ενημέρωσης όπως τα ντοκυμαντέρ Debtocracy και Catastroika επιδιώξαμε και επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στη συγκρότηση ενός εναλλακτικού δικτύου ενημέρωσης που θα ελέγχεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους κόντρα στην παραπληροφόρηση και την πλύση εγκεφάλου των μεγάλων ΜΜΕ που ελέγχονται από το μεγάλο κεφάλαιο και υπηρετούν τους κοινωνικούς και πολιτικούς του στόχους. Στα πλαίσια της λειτουργίας της ιστοσελίδας του Συλλόγου μας, πήραμε την πρωτοβουλία και διαμορφώσαμε τρία μεγάλα αφιερώματα με εκπαιδευτικό υλικό, θεατρικά έργα και κείμενα. Για την πρωτομαγιά των εργατών και των λουλουδιών, για το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα του λαού μας ενάντια στον ιταλικό φασισμό και το γερμανικό ναζισμό και τέλος για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο αγκάλιασαν οι συνάδελφοι αυτή την πρωτοβουλία είναι αξιοσημείωτος. Η επισκεψιμότητα για τα συγκεκριμένα αφιερώματα άγγιζε τις 10.000 επισκέψεις το μήνα από περίπου 7.000 διαφορετικούς επισκέπτες, γεγονός που δείχνει το μεγάλο ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών για το περιεχόμενο της εργασίας τους.
- Με τη συγκρότηση ενός δικτύου αλληλεγγύης μέσα στα σχολεία ώστε καμιά οικογένεια να μην πεινάσει, κανένα παιδί να μην αισθανθεί μόνο του, πεινασμένο και εγκαταλελειμμένο. Είναι γνωστή η χυδαία επίθεση που δεχτήκαμε ως Α΄ Σύλλογος, από το Υπουργείο και μερίδα των ΜΜΕ το φθινόπωρο του 2011 γιατί τολμήσαμε να καταγγείλουμε επώνυμα τα φαινόμενα αυτοκτονίας άνεργων συμπολιτών μας/γονιών μαθητών των σχολείων μας και την εκτεταμένη φτωχοποίηση των μαθητών, όπως είναι γνωστές και οι ανομολόγητες πιέσεις για να συγκαλυφθεί το πρόβλημα με ένα πέπλο ένοχης σιωπής. Με επιμονή, πείσμα και διακριτικότητα, σπάσαμε το τείχος της σιωπής, στήσαμε δομές και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, σε λίγα καταρχήν σχολεία και πετύχαμε σήμερα εκατοντάδες παιδιά να εξασφαλίσουν ένα καθημερινό συσσίτιο από το Βρεφοκομείο Αθηνών. Σύντομα, όλοι, ακόμα και το Υπουργείο, υποχρεώθηκαν να αναγνωρίσουν το πρόβλημα έστω και υποκριτικά – σε επίπεδο λόγων και διακηρύξεων. Εμείς συνεχίζουμε με συνέπεια στον ίδιο δρόμο. Παλεύουμε για την ανατροπή της πολιτικής που γεννάει τη φτώχεια, συγκροτούμε δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, πιστεύοντας ότι ένα ταξικό σωματείο οφείλει να απλώνει ασπίδα προστασίας στο χώρο δράσης του για κάθε αδύνατη και φτωχή οικογένεια με συσσίτια και επιτροπές αλληλεγγύης, με κοινωνικά σχολεία και ιατρεία. Και είμαστε περήφανοι και περήφανες, γιατί κάτω από δύσκολες συνθήκες, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες των σχολείων μας σήκωσαν το βάρος, για τις πρωτοβουλίες που πήραν. Για τα παιδιά που έχουν ένα πιάτο φαγητό, ένα ρούχο, μια σχολική τσάντα, ένα βιβλίο, ένα παιχνιδάκι. Γιατί τα χέρια που ξέρουν να παλεύουν για το δίκιο, που ξέρουν να σηκώνουν τα πανό και τις ντουντούκες ξέρουν να βοηθάνε και το διπλανό τους. Και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η διαφορά της αλληλεγγύης από την ανέξοδη φιλανθρωπία, είναι η συλλογική οργάνωση της κοινότητας και η διάθεσή της να ζήσει με αξιοπρέπεια και να διεκδικήσει – όχι να ζητιανέψει. Και περιμένουμε ακόμα, περιμένουμε και επιμένουμε για μια ανακοίνωση της ΔΟΕ πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, έστω και με καθυστέρηση ενός χρόνου, που θα δίνει τη σαφή κατεύθυνση για το πανελλαδικό άπλωμα ενός τέτοιου σχολικού δικτύου αλληλεγγύης.
- Βρεθήκαμε δίπλα σε κάθε δίκαιο αγώνα, αρωγοί, αλληλέγγυοι και υποστηρικτές. Από τον ηρωικό απεργιακό αγώνα διαρκείας των εργατών της Χαλυβουργίας μέχρι τον αγώνα για την υπεράσπιση του δάσκαλου Θανάση Αγαπητού και των δυο διωκόμενων εργαζόμενων στη Θεσσαλονίκη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η υπεράσπιση και η έκφραση αλληλεγγύης απέναντι στους συλληφθέντες μαθητές στου Ζωγράφου τον περασμένο Οκτώβρη που τόλμησαν να διαδηλώσουν την ημέρα της μεγάλης γενικής απεργίας.
- Με τη συνεχή, συνεπή, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση των συναδέλφων. Με συνεχείς περιοδείες στα σχολεία, αποστολή ανακοινώσεων σε σχεδόν καθημερινή βάση, ανανέωση της ιστοσελίδας. Με διοργάνωση ενημερωτικών συζητήσεων όπως για παράδειγμα για το ασφαλιστικό που επιδιώκουν να αφυπνίσουν, να συσπειρώσουν αλλά και να κατατοπίσουν για τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ζητούμε συγγνώμη για τα όποια λάθη και παραλείψεις παρουσιάσαμε στην προσπάθειά μας να κατατοπίσουμε τους συναδέλφους. Ωστόσο, ας κριθούν αυτά τα λάθη με επιείκεια καθώς και τα μέλη του Δ.Σ. δεν είναι επαγγελματίες συνδικαλιστές, είναι εκπαιδευτικοί της τάξης όπως όλοι μας.
Το τελευταίο διάστημα αισθανόμαστε καθημερινά τη φασιστική – ρατσιστική δράση ανεξέλεγκτη. Είναι σαφές ότι δεν πλήττει μόνο τους μετανάστες, τους ρομά, τους πολιτικούς αντιπάλους· πλήττει τη δημοκρατία, την κοινωνία, τον πολιτισμό μας. Η ανάγκη μιας πλατιάς αντιφασιστικής δράσης θα πρέπει να αποτελέσει άμεση προτεραιότητα για το Σύλλογό μας.
Σίγουρα έχουν μείνει πολλά ακόμη να κάνουμε :
Βασική αδυναμία στη δράση μας, είναι η λογική της ανάθεσης και της χαμηλής συμμετοχής στην ενεργό δράση και τις πρωτοβουλίες του Συλλόγου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όλες οι προσπάθειες για τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα απέτυχαν μετά τη μεγάλη απεργία του 2006. Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλες και όλους, ότι ο Σύλλογος δεν είναι τα 7 μέλη του Δ.Σ. αλλά όλοι μας. Ότι οι μάχες δεν δίνονται ούτε κερδίζονται δι’ αντιπροσώπων αλλά από κινήματα που στηρίζονται στην αυτοοργάνωση και τη μαζική ενεργό συμμετοχή.
Η πολιτιστική ζωή και δράση του Συλλόγου έχει ατονήσει, ιδιαίτερα με την όξυνση της κρίσης. Οι εκδρομές, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και οι ετήσιες χοροεσπερίδες που αποτελούσαν μια ανάσα ψυχαγωγίας για τον εκπαιδευτικό αποδείχτηκε σχεδόν αδύνατο να επαναληφθούν στη διετία που πέρασε. Να πούμε χαρακτηριστικά ότι η τελευταία απόπειρα για εκδρομή στη Σύρο, δεν συγκέντρωσε παραπάνω από πέντε (5) συμμετοχές. Ωστόσο, επιτυχημένες πρωτοβουλίες όπως οι εκδηλώσεις για τους συνταξιούχους συναδέλφους – μέλη μας και οι εκδηλώσεις για τα παιδιά των συναδέλφων μπορούν και πρέπει να συνεχιστούν. Ταυτόχρονα, πρέπει με συλλογικό τρόπο να βγούμε από τη μαζική κατάθλιψη της κρίσης, να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να σφυρηλατήσουμε τη συλλογική μας ταυτότητα με εκδηλώσεις που θα συνδυάζουν χαμηλό κόστος και υψηλή ποιότητα.
Η μεγαλύτερη αδυναμία μας τη διετία που πέρασε, ήταν η έλλειψη ορατής κοινωνικής προοπτικής, η παντελής απουσία ενός κοινωνικού αγωνιστικού σχεδίου που να οδηγεί στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και σε μια ορατή διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων. Όσο είναι αλήθεια ότι πρόκειται για μια μεγάλη αδυναμία που υπερβαίνει κατά πολύ τον ορίζοντα του Συλλόγου μας, άλλο τόσο είναι γεγονός ότι οι ήττες που βιώνουμε, διαμορφώνουν νέους δυσμενείς κοινωνικούς συσχετισμούς, νέες αρνητικές πραγματικότητες μέσα και έξω από το σχολείο που κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη δράση μας. Αλλά σε αυτό το άγονο τοπίο καλούμαστε να βαδίσουμε και να αγωνιστούμε και το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Και οι μαχητές της ζωντανής εκπαίδευσης, εδώ θα κριθούν. Στα δύσκολα…
