Είμαστε παρόντες σε ένα έγκλημα.
Σε ένα έγκλημα που αποδεικνύει ότι η εξουσία, το πολιτικό σύστημα, το χρήμα, οι δημόσιες σχέσεις και οι ισχυροί φίλοι είναι πάνω από την Δικαιοσύνη.
Η Δικαιοσύνη είναι επιλεκτική, προκατειλημμένη και προστατεύει τους δυνατούς αυτής της γης, σκορπώντας με την απόφασή της φόβο σε αυτές και αυτούς που είχαν το θάρρος να μιλήσουν, αλλά και σε όλους και όλες μας.
Είμαστε βαθιά οργισμένοι από την απόφαση του δικαστηρίου για αναστολή φυλάκισης του πρωτοδίκως ενόχου για 2 βιασμούς ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη.
Αδυνατούμε να αντιληφθούμε πώς είναι δυνατόν κάποιος που προφυλακίστηκε, γιατί υπήρχαν ενδείξεις για κατά συρροή βιασμό, να απελευθερώνεται όταν πλέον αποδεικνύεται πως έχει τελέσει δύο βιασμούς.
Αδυνατούμε να βρούμε ανάλογο περιστατικό, πλέον της δεκαετούς κάθειρξης, που έχει πάρει αναστολή.
Και πώς, πλέον, αυτός ο άνθρωπος κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσά μας, δίπλα στα πρώην θύματά του και σε απροστάτευτα και αντικειμενικά αδύνατο να ενημερωθούν σχετικά με την υπόθεση ανήλικα από άλλες χώρες. Πάνδημη απαίτηση ήταν και είναι το δικαστήριο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν ξεχνούμε όμως πως αυτή η καταφανής καταπάτηση όχι μόνο του κοινού περί δικαίου αισθήματος της κοινωνίας, αλλά του ίδιου του θεσμού της Δικαιοσύνης, είναι συνέχεια σε μια σειρά αποφάσεων που τεντώνουν τους νόμους μόνο εκεί που συμφέρει: στους δολοφόνους του Ζακ, τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, τον Πέτρο Φιλιππίδη. Έπεται συνέχεια άραγε με τις εφέσεις της Χρυσής Αυγής;
Όμως δεν φοβόμαστε.
Καθώς το άδικο μας καταπατά, παίρνουμε θάρρος και διαπιστώνουμε την ουσία:
Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι πρωτοδίκως ένοχος για 2 βιασμούς ανηλίκων.
Αυτός, ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθηγητής στο Αρσάκειο και την δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, που υπουργικά συμβούλια παρακολουθούσαν τις παραστάσεις του και ο Πρωθυπουργός έπαιρνε ελικόπτερα από την Αντίπαρο για να παρευρεθεί στην πρεμιέρα του, καταδικάστηκε για την ειδεχθή συμπεριφορά του στα πιο τρυφερά μέλη της κοινωνίας μας.
Η απελευθέρωση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι δεν ζούμε σε κράτος δικαίου. Είναι η απόδειξη της εκδίκησης της σάπιας αστικής εξουσίας που εκπροσωπεί η κυβέρνηση απέναντι σε όποιον τολμάει να καταγγείλει τα εγκλήματα των δικών της παιδιών. Την ίδια ώρα που αφήνει τον Γιάννη Μιχαηλίδη να αργοπεθαίνει μετά από 56 ημέρες απεργίας πείνας για τους ίδιους ακριβώς εκδικητικούς λόγους, διαχωρίζοντας καταφανώς τους πολίτες σε α΄ και β΄ κατηγορίας. Την ίδια ώρα που η Κεραμέως σέρνει στα δικαστήρια φοιτητές στα Χανιά γιατί τόλμησαν να αγωνιστούν για την ελευθερία έκφρασης στα Πανεπιστήμια.
Δεν θα μας φιμώσετε, δεν θα μας λυγίσετε, θα μας βρείτε εκεί που ήμασταν πάντα. Απέναντι στη σάπια εξουσία σας, μαζί με τα θύματα, μαζί με τους αδύναμους, μαζί με αυτό που ορίζει η πραγματική Δικαιοσύνη και η πραγματική Δημοκρατία. Των όλων, των ίσων, των διαφορετικών.
