Από την Τετάρτη 1/11 έντεκα πρόσφυγες, πέντε γυναίκες και έξι άντρες ξεκίνησαν απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα επανένωσης με τις οικογένειές τους στη Γερμανία.
Από τις 21/10 οι πρόσφυγες, από το στρατόπεδο της Μόριας στη Λέσβο, ξεκίνησαν αγώνα τον οποίο κλιμακώνουν με απεργία πείνας. Διεκδικούν να αναγνωριστεί το καθεστώς πρόσφυγα ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη και να σταματήσει ο εγκλεισμός τους στα νησιά κατά τον οποίο αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες διαβίωσης, που ενόψει του χειμώνα θα γίνουν ακόμα πιο αφόρητες.
Χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν μακριά από τις οικογένειές τους, εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, δέσμιοι της αντιπροσφυγικής πολιτικής της ΕΕ και θύματα πολιτικών συμφωνιών “κάτω από το τραπέζι” της ελληνικής και της γερμανικής κυβέρνησης για την επιβολή πλαφόν στις οικογενειακές επανενώσεις και για “ελεγχόμενες εισροές”.
Πρόκειται για πρόσφυγες πολέμου, από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, που έχουν διαβεί τα σύνορα με κίνδυνο της ζωής τους και της ζωής των παιδιών τους,που έχουν περάσει μήνες σε πρόχειρους καταυλισμούς στα νησιά, στην Ειδομένη, στον Πειραιά μέσα σε συνθήκες εξαθλίωσης, που έχουν υποστεί την γκετοποίηση και την απομόνωση στις επίσημες “δομές φιλοξενίας”, που έχουν χάσει για χρόνια κάθε δυνατότητα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή και έχουν στερηθεί και συνεχίζουν να στερούνται οι ίδιοι κάθε δικαίωμα στην εργασία και τα παιδιά τους το δικαίωμα στην εκπαίδευση και την ένταξη.
Οι απεργοί πείνας εδώ και έξι μήνες έχουν οργανώσει κινητοποιήσεις διεκδικώντας να καταργηθεί ο παράνομος περιορισμός στις επανενώσεις, να επιταχυνθεί η διαδικασία, να υπάρχει στοιχειώδης διαφάνεια στο διοικητικό χειρισμό, και η μοναδική απάντηση που λαμβάνουν είναι ο διοικητικός εμπαιγμός, η υποτίμηση για τη ζωή και τις ανάγκες τους και η απαίτηση να πειθαρχούν σε καθετί.
Η ελληνική κυβέρνηση σε σύμπνοια με τη γερμανική τιμωρεί τους πρόσφυγες εφαρμόζοντας περιορισμούς στα ελάχιστα δικαιώματα που τους αναγνωρίζονται, επινοεί διοικητικές μεθοδεύσεις και εφαρμόζει πολιτικές αποθάρρυνσης και αποτροπής σε κάθε επίπεδο: από τον πολύμηνο εγκλεισμό στα άθλια hotspot των νησιών μέχρι τις κατασταλτικές διοικητικές πρακτικές της Υπηρεσίας Ασύλου.
Οι πρόσφυγες αποφάσισαν να φωνάξουν “Ως εδώ” κι εμείς ενώνουμε τις φωνές μας, απαιτώντας να μπει τέλος στην εξευτελιστική μεταχείριση που υπομένουν χιλιάδες πρόσφυγες εντός της ΕΕ, στον εγκλεισμό των προσφυγικών πληθυσμών σε στρατόπεδα, στις συμφωνίες επαναπροώθησης σε δήθεν “ασφαλείς τρίτες χώρες” σαν την Τουρκία και τη Λιβύη, στις αντιδραστικές αλλαγές στο σύστημα ασύλου, στην περιοριστική πολιτική μετεγκατάστασης, στις μαζικές απελάσεις που ετοιμάζονται.
Στεκόμαστε στο πλευρό των προσφύγων που εξαναγκάζονται να προσφύγουν στο ύστατο μέσο αγώνα για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα: οι οικογένειες που κόπηκαν στα δύο, τα παιδιά που χωρίστηκαν από γονείς τους στο δρόμο της προσφυγιάς να ξανασμίξουν. Και οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στα νησιά να μετακινηθούν από τα κολαστήρια των hotspot, να αποκτήσουν πρόσβαση στο άσυλο και να αρθεί το καθεστώς εξαίρεσης δικαιωμάτων που επέβαλλε η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Στο πλαίσιο αυτό, εκφράζουμε επίσης την αλληλεγγύη μας στην απεργία πείνας που έχουν ξεκινήσει πρόσφυγες στη Λέσβο.
Άμεση επανένωση για τις προσφυγικές οικογένειες.
Όχι στα κλειστά σύνορα – Να καταργηθεί η Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.
Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στις πολιτικές που παράγουν φτώχεια και ρατσισμό.
Καμία συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.
